1. Μαντινάδες και Ευχές για το Πάσχα 2. Έθιμα και Παραδόσεις 3. Τα Κόκκινα Αυγά
Γράφει η Έφη Αλεφαντινού, Α1 (Σχολικό Έτος 2009-10)
Άνοιξε απόψε της καρδιάς την πόρτα για να μπούνε πολλές ευχές Πασχαλινές που στέλνω να σε βρούνε.		Κάθε μεγάλο σου όνειρο, που όνειρο έχει μείνει, ν΄ αναστηθεί σαν το Χριστό, χειροπιαστό να γίνει.
Δίκροκο κόκκινο αυγό θα βάψω να σου στείλω, να το θωρείς να μην ξεχνάς έναν καλό σου φίλο.		Το Άγιο Φως τσ’ Ανάστασης, να φέγγει στις ψυχές σας, να τις φωτίζει με χαρές, να κλείνει τις πληγές σας.
Το θείο Φως τσ’ Ανάστασης να λάμπει στη ζωή σου, κι όλου του κόσμου οι χαρές να είναι πάντα μαζί σου.		Όταν με φως τσ’ Ανάστασης ανάψεις το κερί σου, κάθε αχτίνα μια χαρά να είναι στη ζωή σου.
Σαν την ημέρα της Λαμπρής, την πιο μεγάλη σκόλη, όλο υγεία και χαρά να’ ναι η ζωή σου όλη.		Όπως η λάμψη του κεριού, τσ’ Ανάστασης το βράδυ, να’ ναι η ζωή σου φωτεινή χωρίς σταλιά σκοτάδι.
Το Άγιο φως τσ’ Ανάστασης που τσι καρδιές φωτίζει, υγεία, αγάπη και χαρά πάντα να σου χαρίζει.
Γράφει η Ειρήνη Ανδρεδάκη, Α1 (Σχολικό Έτος 2009-10)
Τη μέρα της Ανάστασης δε θα βρεθώ μαζί σου, ας γίνει η σκέψη μου φωτιά ν’ ανάψει το κερί σου.			Όσες κροτίδες πέφτουνε, του Πάσχα την ημέρα, τόσες χαρές σου εύχομαι, να έχεις κάθε μέρα.
Και μια αλλιώτικη ευχή: Σου εύχομαι να είσαι: Θερμός σαν το κόκκινο των αυγών, γλυκός σαν το τσουρέκι, εκρηκτικός σαν πυροτέχνημα και να έχεις καλύτερη τύχη από το αρνί . . .
Γράφει η Έφη Σπαλαράκη, Α4 (Σχολικό Έτος 2009-10)
Εκτός από το τσούγκρισμα των αυγών και το γύρισμα του οβελία, ο εορτασμός του Πάσχα συνοδεύεται από πλήθος άλλων εθίμων. Από τα πιο χαρακτηριστικά είναι το σπάσιμο των κανατιών στην Κέρκυρα. Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, μόλις χτυπήσει η δεύτερη καμπάνα, υπό τους ήχους κανονιοβολισμών από το φρούριο, οι γυναίκες ρίχνουν από τα παράθυρα της παλιάς πόλης πήλινα δοχεία γεμάτα νερό, που σπάνε με πάταγο στα καντούνια. Ένα από τα πιο παλιά έθιμα είναι οι «κούνιες» που αναβιώνουν ακόμη στη Λέσβο και στην Κύθνο. Την Κυριακή του Πάσχα στήνεται στην πλατεία του χωριού μία κούνια στην οποία ανεβαίνουν κορίτσια και αγόρια με παραδοσιακές στολές. Αυτός ή αυτή που θα κουνήσει κάποιον δεσμεύεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων για γάμο. Χαρακτηριστικό είναι επίσης και το έθιμο του «λάκκου» που αναβιώνει παραδοσιακά στη Λιβαδειά. Μετά την Ανάσταση ετοιμάζουν με προσοχή το λάκκο όπου θα ανάψει η φωτιά με τη λαμπάδα της Ανάστασης. Με ραντίσματα νερού και συχνά χτυπήματα με ένα μακρύ ξύλο, η θράκα είναι έτοιμη για να ψηθούν τα αρνιά. Σε πολλές περιοχές της χώρας, όπως στη Μονεμβασιά, τη Σύμη και την Αστυπάλαια, ανήμερα ή την επόμενη του Πάσχα, γίνεται το κάψιμο του ομοιώματος του Ιούδα, παραγεμισμένου με ξύλα και άχυρα. Προηγουμένως, οι νέοι έχουν περιφέρει το ομοίωμα στο χωριό.
Γράφει η Ελεάνα Σωπασή, Α4 (Σχολικό Έτος 2009-10)
Τα έθιμα είναι αυθόρμητες κοινωνικές εκδηλώσεις που ο λαός επαναλαμβάνει για να εκφράσει μ’ αυτά τις αντιλήψεις και τα πιστεύω του. Τα περισσότερα ελληνικά έθιμα έχουν τις ρίζες τους στα αρχαία και τα βυζαντινά χρόνια. Άλλα, πάλι, παρουσιάζουν ομοιότητες με έθιμα γειτονικών μας λαών και άλλα έχουν δεχτεί επιδράσεις από λαούς με τους οποίους ήρθαμε σε επαφή. Στο πέρασμα των αιώνων, μερικά έθιμα έμειναν σχεδόν αμετάβλητα (π.χ. έθιμα γάμου) ενώ λαϊκές εκδηλώσεις εξελίχθηκαν σύμφωνα με τις κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές (π.χ. χοροί και η μουσική τους, τα παραμύθια, οι μύθοι). Ωστόσο, όσο κι αν μεταβληθεί ένα έθιμο, διατηρεί πάντοτε τον κεντρικό πυρήνα του. Το αυγό είναι σύμβολο γονιμότητας. Ήταν ιερό κάποιας Θεάς που τη λάτρευαν οι αρχαίοι Φοίνικες και γι αυτό εκεί η αυγοφαγία ήταν έθιμο θρησκευτικό. Λένε λοιπόν οι σοφοί, πως το έθιμο των Φοινίκων πέρασε ύστερα στους Έλληνες και στους Εβραίους κι απ’ αυτό η εβραϊκή και η χριστιανική αυγοφαγία του Πάσχα. Λείψανο δηλαδή ειδωλολατρικό, λιγάκι τροποποιημένο. Άλλοι λένε πως είναι από ένα θαύμα που έγινε στην Ιερουσαλήμ την ημέρα της Σταύρωσης. Τη στιγμή δηλαδή που οι Εβραίοι φώναζαν «το αίμα αυτού του Χριστού εφ΄ ημάς και επί τα τέκνα ημών» στα σπίτια τους βάφτηκαν κόκκινα όλα τα τρόφιμα που είχαν για το Πάσχα, άρα και τα αυγά. Άλλοι πάλι λένε πως το θαύμα που θυμίζει το βάψιμο αυτό έγινε στη Ρώμη. Την ημέρα δηλαδή που γεννιόταν εκεί κάποιος αυτοκράτορας που έμελλε να γίνει φίλος και προστάτης των κατατρεγμένων Χριστιανών, οι όρνιθες της παλατιανής αυλής, για να προαναγγείλουν αυτό το χαρμόσυνο γεγονός, γέννησαν κόκκινα αυγά. Εγώ πάντως πιστεύω, απ’ ότι μου έχουν πει κι έχω ακούσει, πως τα αυγά τα βάφουν κόκκινα επειδή μια γυναίκα που κρατούσε αυγά στα χέρια της όταν άκουσε πως έρχεται ο Χριστός της έπεσαν κάτω και βάφτηκαν κόκκινα.